Cambodja!

Zo, dat is alweer een tijdje geleden dat ik een verslag heb geschreven. Het vorige verslag was ik nog in Vietnam, en nu vertrekken we alweer bijna uit Cambodja!

Even bij het begin te beginnen, de laatst dag van de mekong Tour. S'ochtens vroeg liepen we met de groep naar een bootje toe, dat ons langs de vismarkt zou brengen. Hier konden we zien hoe de vis gevangen wordt, en gevoerd. Ook zijn we nog naar een stam toe gegaan, deze mensen waren Moslims. Heel vreemd om ineens alle Vietnameze vrouwen met hoofddoek om te zien. Het was wel echt mooi om daar rond te lopen, alle huizen waren van hout en stonden op houten palen (dat zie je trouwens veel in Cambodja). En er liep een klein wiebelig bruggetje naar het het kleine dorpje toe. Heel schattig allemaal! Wel heel vreemd om dan wat verder te lopen, en ineens een gigantische stenen moskee te zien staan! Dan blijkt maar weer dat vietnam toch best een ruim denkend land is, aangezien hier zoveel geloven worden geaccepteerd. (je ziet hier veel buddisten, katholieke kerken, en moskeeën dus).

Daarna zijn we met een bootje naar de grens toe gevaren. Zo zag je goed hoe de mensen aan de mekong rivier leven. Vooral heel apart was dat blijkbaar iedereen in de Mekong naar de wc toe gaat. Er loopt een klein steigertje, mensen doen hun broek omlaag, en nouja. Het zorgde wel voor grappige momenten, maar het was ook wel heel vreemd!

Eenmaal de grens over (jaa, we hebben er weer een mooi visum bij gekregen :D ) reden we door met een busje naar Phnom Phen, de hoofdstad van Cambodja. Eenmaal daar aangekomen waren we lichtelijk uit ons doen. Wat was dit wennen zeg! Het was er zo groot, en druk! Uiteindelijk met een tuktuk naar het centrum gegaan, voor 5$. Achteraf zijn we erachter gekomen dat dat véél goedkoper kan, dus die man had ons behoorlijk afgezet. Toen moesten we pinnen, want met de vietnameze dong kan je hier niet betalen. Maar in plaats van Riel (wat hier het geld is) kwamen er dollars uit de automaat! Dus dan betaal je met dollars, en dan krijg je ook dollars terug, maar als ze het niet meer hebben in dollars, dan beginnen ze met de riel. Dus zo kan je als je een drankje koopt voor 2 dollar, en je betaalt met 10 dollar, bijvoorbeeld 5 dollar terugkrijgen en 1200 riel. Erg ingewikkeld, vooral als je net in een nieuw land bent, en we waren nog behoorlijk moe ook van de lange reis. Uiteindelijk wen je er wel aan, maar het blijft lastig.

De volgende dag zijn we naar het Tuol Sleng museum gegaan. Dit was vroeger een school geweest, totdat de rode Khmer het over nam. Toen bouwde ze het om tot gevangenis. Wat een beangstigende plek was dat zeg! Vrijwel iedere onschuldige burger die niet bij de Rode Khmer hoorde, of er ook maar een beetje slim uitzag (een bril was al genoeg), werd hierheen gebracht. Ze werden net zolang gemarteld totdat ze het bewustzijn verloren. Dan werden ze weer bijgebracht met een emmer water, en ging het martelen weer door. Echt gruwelijk! Ze werden tijdens het martelen gedwongen om te vertellen wat voor een misdrijf ze hadden begaan, terwijl de meeste niks verkeerd hadden gedaan. Zo verzonnen de meest mensen de misdaden om van het gemartel af te zijn. Alle fotos van de gevangen, en zelfs nog bloedvlekken op de vloer maakte het alleen maar echter. Uiteindelijk zijn we snel weer terug naar het centrum gegaan, wat is dat benauwend zeg, al die enge dingen die daar gebeurd zijn!

Daarna heerlijk in een leuk restaurantje loempias met een wijntje gegeten en gedronken, daar was ik wel aan toe! Wat een verschrikkelijke dingen zijn hier gebeurd in Cambodja. De volgende dag zijn we naar de Killing Field gegaan. De gemartelde mensen van de Tuol Sleng gevangenis werden hierheen gebracht om vermoord te worden. Kogels waren toen der tijd erg duur, dus werden de mensen doodgeslagen, geschopt en erop gehakt. Net zolang totdat ze dood hun massagraf in vielen. Dit was ook weer vrij heftig om te zien allemaal. Ook was er de zogenaamde kinder boom. Hiertegen werden de kleine kindjes/baby's doodgeslagen. Echt gruwelijk! Wat wel fijn was, was dat we een koptelefoon kregen, met een nederlandse stem. Deze stem vertelde uitgebreid het verhaal van de Rode Khmer in Cambodja, van hoe ze ontstaan zijn tot het einde van de genocides. Wel heel interessant allemaal!

Die woensdag (1 augustus) gingen we naar Sen Monorom. Lennart kreeg in de bus ineens hele grote rode vlekken op zijn arm en borst. Dat was wel even schrikken. Gelukkig waren ze na 1 uurtje al weer helemaal weggetrokken. De busreis duurde 8 uur, wat een lange zit! Eenmaal in Sen Monorom begrepen we het begrip 'het wilde oosten' ineens. We leken wel midden in de jungle beland te zijn. Vrijwel geen tourisme, en het was er lekker rustig! De omgeving was ook echt heel mooi! We hadden al geboekt voor de elephant Valley, een project dat mishandelde olifanten helpt. Helaas wouden we dat vrijdag doen, en donderdag werd lennart al ziek. Vrijdag ochtend was de koorts zo hoog dat we het verstandiger vonden om toch maar niet te gaan, helaas! Ook de jungle tocht die we misschien wouden doen hebben we maar afgeblazen. Het probleem was vooral dat er in sen monorom maar 1 ziekenhuis was, dat door 2 afzonderlijke buitelandse mensen die daar wonen, heel sterk werd afgeraden.. Hmm. Gelukkig leek de koorts iets te zakken zaterdag en zondag, en zijn we maandag naar Kratie gegaan. De olifanten valley was waarschijnlijk nog te vermoeiend, en we konden maar beter doorreizen naar een plek met een wat beter ziekenhuis. In kratie hebben we afgelopen maandag dolfijnen gezien. Deze dolfijnen worden met uitsterven bedrijgt, en het was heel mooi om ze nog zo door het water te zien springen.

Dinsdag zijn we met een mini busje naar Siem Reap gegaan. Hier is gelukkig een redelijk goed ziekenhuis (voor Cambodjaanse begrippen dan ;) ) in de buurt. Dus mocht er iets gebeuren, dan is het ziekenhuis gelukkig dichtbij! Die mini busjes zijn ook sterk af te raden trouwens. We hebben er nou al zo veel ingezeten, en tot nu toe zijn ze geen van alle echt fijn geweest. Vaak zitten lennart en ik helemaal achterin gepropt, omdat ze vaak de tassen van achter gewoon onder de bankjes door schuiven, zodat diegene die op het achterste bankje zit, met zijn voeten óp onze tassen staat. Niet heel fijn dus, vooral als er wat breekbaars in zit. Dus proberen wij altijd bij onze tassen te blijven zitten, wij weten teminste wat erin zit, en gaan er niet op staan. :) Het nadeel aan achterin zitten is dat je heel krap zit, vooral omdat je geen beenruimte hebt, omdat daar dus je tas al voor een deel ligt. Ook hebben de meeste busjes geen goede veering, en er zitten nogal wat kuilen in de wegen, en achterin hobbel je dan het meest. En de luidsprekers zitten achterin, en blijkbaar zijn de meeste mensen zo doof dat het geluid op 100 moet, dus dat je én zelf geen muziek meer kan lezen, en half doof de bus uitstommeld aan het einde van de rit. Daarbij komt, die vietnameze muziek, of comedie films zijn niet aan te raden ;) Hopen dat we naar Bangkok dus een grote bus hebben!

Nu zitten we dus in Siem Reap, en we moeten maar even kijken wat we gaan doen. Met lennart lijkt het iets beter te gaan, dus hopen dat dat zo blijft! We hopen binnekort even snel naar de Angkor Watt te kunnen gaan, dat is waarom we zo graag hier nog heen wouden. Daarna snel door naar bangkok, en daar genieten van de laatste week!

Heel veel liefs!